Liczba stanowisk pracy w nowych warsztatach, już w chwili ich uruchomienia, była zbyt mała i część uczniów ze szkół włókienniczych odbywała praktykę w wykańczalni oraz przędzalni w ZPL „Krosnolen”. Jeszcze większe problemy stwarzała organizacja zajęć praktycznych w klasach odzieżowych i skórzanych. W przypadku tych ostatnich zajęcia praktyczne mogły się odbywać jedynie w Fabryce Obuwia Sportowego „Fabos” w Krośnie, szkoła nie dysponowała bowiem żadnymi pomieszczeniami na zorganizowanie praktyk. Zajęcia klas odzieżowych prowadzono w ciasnych, wyposażonych w przestarzały sprzęt pomieszczeniach warsztatowych zasadniczej szkoły odzieżowej. Już więc w chwili utworzenia Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w 1973 roku stało się konieczne rozbudowanie istniejącej bazy lokalowej.

Lata 70. to okres ponownego rozkwitu Technikum Włókienniczego, które odzyskało, mocno nadszarpnięty w latach 60., status szkoły ponadregionalnej. Młodzież spoza Krosna i powiatu krośnieńskiego stanowiła w latach 70. około 25 % wszystkich uczniów; wzrosła również liczba chłopców. Wyraźnie podniósł się poziom nauczania, a wyniki, np. osiągane na maturze, były zdecydowanie lepsze niż w poprzedniej dekadzie. Można to tłumaczyć trzema ważnymi przyczynami. Po pierwsze, w latach 70. XX wieku w kraju istniały już tylko dwa technika włókiennicze – obok krośnieńskiego drugie działało w Łodzi. Po drugie, budowa nowoczesnych warsztatów przyciągała młodzież do szkoły - placówki rozwijającej się i prężnej. Po trzecie, absolwenci „włókiennika” nie mieli w dalszym ciągu problemów z zatrudnieniem, nie tylko w Krośnie, ale również w wielu fabrykach tekstylnych w całej Polsce, zaś pensje w tym dziale gospodarki w epoce Gierka nieco wzrosły, chociaż nadal były niższe, niż w innych działach przemysłu.

W 1979 roku powołano wieczorowe Technikum Włókiennicze dla pracujących o specjalności tkactwo lnu. 1 września 1980 roku powstał w Technikum Włókienniczym nowy kierunek - technik włókiennik – chemiczna obróbka włókna.

W latach 80.władze szkoły podejmowały wysiłki w celu unowocześnienia warsztatów włókienniczych, ale sytuacja finansowa nie pozwalała na to. Mimo problemów, starano się kupować nowe maszyny i urządzenia. Na przykład w 1983 roku szkoła kupiła dwa szybkie wydajne krosna tkackie typu STB –2. W roku szkolnym 1984/85 warsztaty naszej szkoły zajęły I miejsce na terenie województwa krośnieńskiego w konkursie „Warsztaty Szkolne bezpiecznym i higienicznym miejscem pracy”, zorganizowanym przez Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krośnie oraz Państwową Inspekcję Pracy. Sytuacja warsztatów była trudna nie tylko ze względu na starzejący się park maszynowy, ale także ze względu na problemy w produkcji. Podstawową przeszkodą był brak surowca. Ogólny kryzys gospodarczy lat 80. sprawiał, że kupno przędzy stawało się coraz trudniejsze

Najtrudniejsza sytuacja panowała w latach 1982 – 84, kiedy produkcję tkanin musiano ograniczyć o prawie 1/3 w stosunku do lat 70. Po 1984 roku produkcja tkanin ponownie zaczęła rosnąć i do 1988 roku utrzymywała się na poziomie około 40 tysięcy metrów bieżących. Produkowano wówczas różne rodzaje tkanin: lniane, bawełniane, wełniane, konopne, bawełnopodobne.

W roku 1988 szkoła obchodziła stulecie swojego istnienia.